“Ik blijf hier tot mijn pensioen”

Tekst en foto Marie-Louise Meuris

Lars Loning (24) werkt nu een klein jaar op de gemeentelijke begraafplaatsen van Oldambt. Het bevalt hem meer dan goed, hij wil er niet meer weg.

Een prachtig onderhouden begraafplaats in Winschoten, zo’n drie ha groot, omringd door hoge bomen, in de verte het geluid van een maaimachine. Lars Loning wacht mij op, samen met zijn collega Chris Moed (56).

Chris werkt hier al twintig jaar. Winschoten is de basis van twaalf begraafplaatsen in de gemeente Oldambt, vertelt hij, met jaarlijks zo’n honderd plechtigheden, inclusief verstrooiingen en bijzettingen. Hij werkte eerst als hovenier. Toen er een medewerker begraafplaats/hovenier werd gezocht, stapte hij over. Hij volgde de cursus beheerder begraafplaatsen en crematoria en vrij snel daarna ging hij mee graven uitzoeken en begrafenissen begeleiden.

Lars is nu ongeveer een jaar de collega van Chris. Voorheen had Lars nooit nagedacht over begraafplaatswerk. Zijn interesse lag meer bij de landbouwsector, in werken met machines. Met onvervalst Gronings accent: “Ik deed de opleiding loonwerk, en werkte daarna een jaar of wat bij loonwerkers in de regio. Toen kwam deze baan op mijn pad. De advertentie stond op Facebook, een kennis wees me erop en zei: is dat wat voor jou? Tijdens het weekend heb ik nagedacht of ik mezelf dat loonwerk nog jaren zag doen.” Het werk op zich beviel hem wel, maar het was ook een bepaalde levensstijl, met heel weinig slaap, vooral in de drukste periodes. Het was vroeg vertrekken in de ochtend en ’s avonds tot laat doorwerken.

“Op maandag stond de vacature op internet,” vertelt Lars verder. “Als ik wat anders wilde moest ik nu toehappen. De vastigheid, de werktijden, meer ritme, die dingen gaven de doorslag. Het gevoel dat het mooi werk is, omdat ik wat kan doen voor de burger, dat kwam pas later.”

En zo begon Lars een klein jaar geleden zijn werkzaamheden op de begraafplaats. Eerst keek hij nog een beetje de kat uit de boom. Hij maakte een begrafenis mee, hij bediende alle machines, onlangs begeleidde hij zijn eerste begrafenis en twee asverstrooiingen. Zijn betrokkenheid groeide mee. “Ik heb nu geen enkele twijfel meer,” zegt hij. “Dit is werk dat ik tot mijn pensioen wil blijven doen! Wat we voor de burger kunnen betekenen, daar gaat het om.”

Chris vult aan dat dat ook te maken heeft met het kleine team, het werk geeft veel plezier en voldoening. Ze zijn allebei trots dat ze dit kunnen doen voor de gemeenschap. En het wordt gewaardeerd, dat voelen ze elke dag.

Voorlopen
De betrokkenheid van beide mannen blijkt ook uit de actie – in dit geval vooral van Chris – om ervoor te zorgen dat het voorlopen behouden bleef. In Winschoten was het gebruikelijk om bij de rouwstoeten voor te lopen. In Reiderland en Scheemda gebeurde dat niet. Na de samenvoeging besloot de nieuwe gemeente Oldambt het voorlopen op alle begraafplaatsen in te voeren. “Dat deden we met zijn drieën,” vertelt Chris, “toen ging er eentje met pensioen en nog iets later nam de ander ontslag en was ik er alleen nog die dit kon doen en wist hoe alles werkte.” Hij kaartte dit aan bij de gemeente. Daar vroeg men zich af of het voorlopen niet gewoon kon worden afgeschaft. “Ik voelde mij daar niet goed bij, vond het een serieus probleem, en toen ben ik informatie gaan vragen bij de LOB. Ik ontving een artikel over het belang van voorlopen in De Begraafplaats, en dat heb ik aan de betrokken mensen binnen de gemeente gegeven. En dat heeft geholpen, ze waren meteen om.” En inmiddels was ook Lars daar.

De relatie met de gemeente is goed. Hoewel, wat het groenonderhoud aangaat zou Chris het liefste naar de A-kwaliteit willen, nu is het C. Dit jaar zijn de tarieven onderwerp van bespreking, die zijn al sinds de fusie in 2013 niet meer verhoogd. Verder staat het organiseren van Allerzielen weer op de agenda, dat is enkele jaren niet meer gebeurd, omdat de dames die dat deden ermee stopten.

Chris is degene die alles weet, Lars moet nog leren en ervaring opbouwen. Toch is er niet echt sprake van een beheerder of dat Chris de baas van Lars is, ze doen alles samen. De twee mannen zijn resoluut en eensgezind als het om hun belangrijkste ambitie voor de toekomst gaat: “We willen onze begrafenissen zo goed mogelijk blijven doen. Tweehonderd procent, dat niveau willen we behouden.”

En als Chris met pensioen gaat is Lars degene met de meeste ervaring. En hopelijk is er dan weer een nieuwe enthousiaste jongere in dienst gekomen.

Chris en Lars