Oorzaak ruimtegebrek gemeentelijke begraafplaatsen?

VRAAG

Van een journalist ditmaal die ergens had gelezen over ruimtegebrek op gemeentelijke begraafplaatsen en wilde weten of dit probleem om meer plekken in het land speelt, en wat daar de oorzaken van zijn? Hij meende te weten dat er immers ‘steeds vaker gekozen voor cremeren en natuurbegraafplaatsen’ ?

ANTWOORD

Het probleem dat u werd geschetst, gaat niet zozeer over ruimtegebrek op begraafplaatsen, maar over het feit dat kisten tegenwoordig steeds groter worden, terwijl de graven een vaste maatvoering kennen. Hierdoor kan het op oude begraafplaatsen voorkomen dat een kist eigenlijk niet in een graf past en dat het voeteneinde van een kist onder een pad terecht komt. U kunt zich voorstellen dat op bijvoorbeeld de oude terpdorpen vroeger elke centimeter grond waardevol was. Graven werden dan ook niet groter gemaakt dan strikt noodzakelijk was. Mensen zijn nu gemiddeld veel langer dan zo’n 150 jaar geleden. De kisten worden ook groter. Los van de lengte van de overledene, bestaat ook vaak de wens dat vader of moeder ‘comfortabel en ruim’ in de kist moet liggen. Gevolg een nog grotere kist.

Om problemen bij begraven te voorkomen moeten houders van begraafplaatsen dus communiceren wat de maximale afmetingen van de graven zijn en dus welke maximale kistmaat in een graf past.

Ik gebruik hiervoor wel eens het volgende voorbeeld:

Twee rijen garageboxen die met de achterkanten tegen elkaar aan staan. Mijn opa huurde een garage en zijn Dafje paste er makkelijk in. Opa overleden, mijn vader nam de huur over. Zijn Fiat 124 paste nog precies. Vader overleden, ik nam de huur over, maar mijn SUV past niet in de garage. Moet de achterkant van de garage uitgebroken worden zodat de voorkant van mijn auto in de garage van de achterbuurman kan? Nee natuurlijk niet, ik moet een auto kopen die in de garage past. Misschien een raar voorbeeld, maar met het gebruik van een graf is het vergelijkbaar. Lees in plaats van garage een graf en in plaats van een auto een kist. Het blijft een kwestie van communicatie, door de houder van de begraafplaats en de uitvaartverzorger.

Op die oude begraafplaatsen valt wellicht ruimte te maken wanneer bepaalde graven niet meer in stand blijven. Overblijvende graven kunnen dan wel langer worden, maar zal per situatie bekeken moeten worden. Per saldo zullen er dan minder graven op een bepaalde begraafplaats zijn. Dan kan het zijn dat er keuzes gemaakt moeten worden. Begraafplaats uitbreiden, een nieuwe begraafplaats aanleggen of mensen die niet meer in hun eigen dorp begraven kunnen worden. Dit kunnen lastige (politieke) keuzes zijn. De uitdaging is veeleer hoe de gemeentelijke begraafplaatsen in stand en rendabel te houden.

En vanzelfsprekend zijn er minder graven op reguliere begraafplaatsen nodig wanneer er een natuurbegraafplaats in de omgeving is. Een deel van de overledenen zal daar begraven willen worden. Door het crematiepercentage van 68% zullen er echter weinig nieuwe reguliere begraafplaatsen meer aangelegd worden. Begraven blijft echter een belangrijke vorm van lijkbezorging waarbij de eigen individuele herdenkplek voor lange tijd in stand gehouden kan worden. Dit in tegenstelling tot een crematie.

IW mrt24
9 april 2024