Wegens Arbo-regels graven verplaatsen

Het is niet altijd mogelijk 100% veilig te werken bij het delven van graven. Te dicht op elkaar liggende graven en te smalle paden waardoor machines er niet kunnen komen. Een rigoureuze oplossing is graven verplaatsen en paden verbreden. Wie heeft daar ervaring mee?

Wegens Arbo-regels graven verplaatsen

© Anja Krabben

Het is niet altijd mogelijk 100% veilig te werken bij het delven van graven. Te dicht op elkaar liggende graven en te smalle paden waardoor machines er niet kunnen komen. Een rigoureuze oplossing is graven verplaatsen en paden verbreden. Wie heeft daar ervaring mee?

Mag je alleen een graf delven? En met of zonder schotten? Is machinaal delven verplicht? Dat waren vragen in de Vraagbaak van het afgelopen juni-nummer. W. van der Putten antwoordde dat het geen wettelijke verplichting is maar wel gezond verstand om schotten te gebruiken en niet in je eentje een graf te delven. En dat een grafmachine de voorkeur heeft maar niet altijd mogelijk is. Want: ‘Het is wel wettelijk voorschrift (Arbo-wetgeving) om veilig te werken.’ Arno Voogt van Voogt Graaftechniek reageerde hierop en schreef aan Van der Putten en de redactie van De Begraafplaats het volgende: ‘Het klopt dat niet specifiek in de Arboregelgeving staat vermeld dat je niet alleen een graf mag delven. Echter, in de Arbo-wetgeving staat wel dat er doeltreffende veiligheidsmaatregelen genomen moeten worden. Voor het delven van graven kan gekeken worden naar regels en normen uit de bouw, zoals het werken in besloten ruimten en in putten en sleuven. Dit geldt met name voor de veiligheidsvoorschriften over instortingsgevaar en de veiligheid voor de omgeving. Voor het handmatig graven dieper dan twee meter moet er onder een hoek van 45 graden gegraven worden vanwege instortingsgevaar. Vaak echter liggen naast gelegen gedenktekens in de weg voor deze handmatige handeling.’ Voogt citeert het LOB-boek Veilig en gezond werken op begraafplaatsen. Arbo-richtlijnen in
de praktijk: ‘Werk altijd met twee personen, waarbij één persoon zich buiten het graf bevindt. Hierdoor kan snel hulp worden verleend als het graf instort.’ Van der Putten zegt het te eens met de opmerkingen van Voogt. ‘Het probleem is alleen dat de fysieke omstandigheden op met name kleine en oudere begraafplaatsen het soms onmogelijkmaken voor een graafmachine om in de buurt van een graf te komen. Denk aan hele smalle paden, een te smalle poort en dergelijke. En mensen die een graf hebben, hebben het recht om er in te laten begraven. Dan moet men als begraafplaatshouder
roeien met de riemen die men heeft, ofwel graven met de schop die men heeft. Maar natuurlijk wel na doeltreffende veiligheidsmaatregelen te hebben genomen. En ook een verordening of reglement dient daar op afgestemd te zijn, door bijvoorbeeld een bepaling op te nemen dat men een grafmonument tijdelijk mag wegnemen als in het buurgraf gegraven moet worden.’ Voogt kent het probleem van de te smalle paden, wat inderdaad vooral een probleem is van kleine kerkhoven en begraafplaatsen: ‘Het probleem beperkt zich niet alleen tot de grafdelvers. Ook dragers klagen over te kleine paden. Veelal zijn de paden rollatoren rolstoelonvriendelijk. En wat te denken van de steenhouwer? “We blijven zo werken omdat het niet anders kan,” zeggen steenhouwers. Echter, als het mis gaat heeft een arbeidsinspecteur daar geen boodschap aan. Als een vrijwilliger iets naars overkomt op het kerkhof (en er is al een werkverhouding bij één uur werken per week) is het kerkbestuur Arbo-aansprakelijk. Kleine begraafplaatsen die moeilijke plekken blijven uitgeven zijn kostentechnisch wellicht goed bezig, het probleem blijft echter bestaan en keert steeds terug. In de toekomst zullen manuren niet goedkoper worden en vrijwilligers worden steeds schaarser. Ons advies: na een goede voorlichting aan de rechthebbenden, in diverse fasen de graven verplaatsen en/of draaien en vervolgens brede paden aanleggen.’ Van der Putten wil daarbij duidelijk stellen dat een graf alleen verplaatst mag worden met toestemming van de rechthebbende. ‘Een begraafplaatshouder mag nooit zelf een graf verplaatsen,
ook niet omdat het nodig is voor een goed beheer van de begraafplaats en veilig werken voor de werknemers. Juridisch gezien gaat het niet om het verplaatsen van een graf (dat is een ‘lekenterm’) maar om het verlof tot op- en herbegraving.’ Kortom: het heeft nogal wat voeten in aarde om graven te
verplaatsen. Heeft u hiermee ervaring? Heeft u onlangs (of wat langer geleden) paden verbreed en graven verplaatst en wilt u uw ervaringen delen met de lezers van De Begraafplaats, neem contact
op met de redactie: redactie@begraafplaats.nl, tel. 06 461 248 08.