Begraafplaats "St. Joseph", Barger Compascuum, Trucker Arie Buizer , †2099

Wat wil je later worden? Als tiener hoefde Arie Buizer uit Barger-Compascuum daar geen seconde over na te denken: vrachtwagenchauffeur! Omdat zijn moeder het een slecht plan vond, zag hij ervan af. Tientallen jaren later ging zijn jongensdroom alsnog in vervulling. ,,Dit is ge-wel-dig!’

Zondagochtend, half vijf. Het is nog donker als Arie Buizer met zijn personenauto het terrein van transportbedrijf Hartman in Nieuw-Amsterdam/Veenoord oprijdt. Het is geen rustdag voor de 64-jarige inwoner van Barger-Compascuum. Hij gaat vandaag de hele dag met de vrachtwagen op pad. Eerst Duitse mosselen lossen in het Zeeuwse Yerseke en daarna richting Breda en Venlo om fruit en groente op te halen.

In Breda staan vier pallets met onder meer vijgen, meloenen en cactusfruit voor hem klaar en in Venlo 28 pallets met snijgroenten. Arie moet ze op de terugweg meenemen, zodat een collega ze vanavond nog naar Denemarken kan brengen. Arie ziet er niet tegenop om vandaag de hele dag te werken, integendeel. Hij verheugt zich erop, dat straalt er aan alle kanten van af. De zestiger rijdt met veel plezier op de vrachtwagen. Het gevoel van vrijheid, met zo’n machtige truck op de weg, daar kan maar weinig tegenop.

In alle vroegte pikt Arie Buizer de vrachtbrieven op uit het kantoor van Hartman Transport uit Nieuw-Amsterdam/Veenoord. Foto: DvhN

Arie is geen man die al zijn hele leven met groot materieel onderweg is. Tientallen jaren werkte hij fulltime in de wereld van de automatisering. Hij zorgde onder meer voor adequate upgrades van computersystemen voor scholen en was druk in de weer met software voor de leerlingenadministratie. Het was werk dat hij goed beheerste en vaak voldoening opleverde. Maar was het zijn jeugddroom om dit werk te doen? Nee, dat niet. Als tiener wilde hij na de mavo dolgraag vrachtwagenchauffeur worden.

,,Met zo’n grote truck op pad en als er onderweg problemen zijn, die dan zoveel mogelijk zelf proberen op te oplossen, dat sprak me aan. Mijn moeder was niet enthousiast. Zij vond dat ik door moest leren en daarna een baan moest zoeken waarmee ik minder met mijn handen hoefde te werken. Dat deed ik.’’ De jonge Arie ging naar de meao en daarna naar de lerarenopleiding voor economie en recht. ,,In 1984 kreeg ik mijn eerste baan, op de Statenschool in Emmen, een mbo-opleiding. Ik gaf boekhouden en ict-lessen. Het duurde niet lang of ik hield me bijna alleen nog maar met computers bezig.’’

Bijzonder verjaardagscadeau

In 2010 veranderde dat. De in de Alblasserwaard opgegroeide Arie werd vijftig en dat was voor hem reden om op eigen terrein in Barger-Compascuum een groot feest te geven. Flink wat familieleden, vrienden, buren en (oud-)collega’s werden uitgenodigd. Hun aanwezigheid was voldoende, een cadeau hoefde hij niet. ,,Maar dat kwam er wel. Op een gegeven moment ging een deel van de gasten met letters een woord vormen. De bedoeling was dat ik het woord zo snel mogelijk zou gaan raden, maar het duurde heel lang voordat ik daarin slaagde. Toen bijna alle letters er waren zag ik het eindelijk: vrachtwagenrijbewijs!’’

 Op zijn vijftigste verjaardag kreeg Arie Buizer een bijzonder cadeau van familie, vrienden en collega's: geld voor het halen van een vrachtwagenrijbewijs. Foto: DvhN

De jarige kreeg een geldbedrag om dat rijbewijs te gaan halen. ,,Ik vond het een geweldig cadeau, had ook blijkbaar dit zetje nodig om ermee aan de slag te gaan. Ik nam meteen rijlessen en nadat ik het rijbewijs had, ging ik aan het werk bij een transportbedrijf in Oldenzaal. Een keer in de vier weken een rit, ook internationaal. Ik deed het naast mijn reguliere baan en werkte toen voor vier verschillende scholen in Groningen en Twente. Of ik mijn eerste keer alleen op de vrachtwagen spannend vond? Ja, wel een beetje, natuurlijk. Maar het ging goed. Ik wist waar ik mee bezig was en de periode daarna kreeg ik steeds meer ervaring.’’

Arie doet zijn verhaal in de truck die inmiddels onderweg is naar Yerseke. J.P. Vis staat er met grote letters op de vrachtwagen. Een bekende naam in de transportwereld. Het uit het Westland afkomstige bedrijf werd opgericht in 1932 en maakt sinds 2020 deel uit van Hartman Beheer in Nieuw-Amsterdam/Veenoord. Een jaar eerder had Hartman het in 1928 opgerichte transportbedrijf Brinkman uit Emmen al overgenomen. ,,Daar werkte ik voor nadat ik korte tijd had gereden voor een transportbedrijf uit Oldenzaal. Door de overname van Brinkman kwam ik in 2020 dus bij Hartman terecht.’’

 Onderweg van Nieuw-Amsterdam/Veenoord naar Zeeland. Even snel een bak koffie kopen bij een benzinepomp en weer door. Foto: DvhN

De naam Brinkman zie je niet veel meer op trucks, maar die van J.P. Vis wel. ,,Maar dat zal je onderweg nog wel zien’’, glimlacht Arie. ,,We komen ongetwijfeld meerdere vrachtwagens tegen met daarop de naam Hartman of J.P. Vis.’’ Hartman Beheer, waartoe dus ook J.P. Vis behoort, is sinds 2017 met zijn expeditiecentrum gevestigd op bedrijvenpark De Tweeling in Veenoord, vlakbij de A37. Het bedrijf richt zich voornamelijk op het vervoer van groente en fruit naar Denemarken, Zweden en Noorwegen. Hebben de vrachtwagens gelost in Scandinavië, dan nemen ze allerlei andere producten weer mee terug.

Grote transportbedrijven

Sinds de vestiging in Veenoord is Hartman - mede door de genoemde overnames - flink gegroeid. Er zijn ruim 350 werknemers, 175 vrachtwagens en 350 trailers. De onderneming behoort hiermee tot de grote transportbedrijven van ons land. Arie Buizer, die enkele jaren met vervroegd pensioen uit het onderwijs stapte, reed voor Brinkman en later Hartman al flink wat ritten op Noorwegen en Zweden, maar is de laatste tijd vooral in eigen land actief. ,,Ik doe gemiddeld twee ritten per maand, zodat ik ook nog tijd heb voor mijn familie, vrijwilligerswerk en andere bezigheden. Ik geef zelf vroegtijdig aan wanneer ik wel en niet kan, zodat de planners bij Hartman daar rekening mee kunnen houden.’’

 De bij het Duitse schiereiland Sylt gevangen mosselen worden afgeleverd bij Aquamossel-Triton in Yerseke, een van de vijf mosselverwerkingsbedrijven in dit dorp bij de Oosterschelde. Foto: DvhN

Vanwege wegwerkzaamheden bij Utrecht gaat de rit vandaag via Arnhem. In de vrachtwagen zitten mosselen die gevangen zijn bij het Duitse schiereiland Sylt. Ze moeten naar Aquamossel Triton, een van de vijf mosselverwerkende bedrijven die in Yerseke pal naast elkaar zijn gevestigd aan de Oosterschelde. Onderweg wordt het langzaam wat drukker op de weg. ,,Geweldig, zo ‘s ochtends vroeg op pad, hè? Je ziet Nederland gewoon ontwaken’’, zegt Arie Bruizer, terwijl de vrachtwagen inmiddels in Noord-Brabant rijdt. Nog even en we zijn in Yerseke, waar de vrachtwagen eerst op het industrieterrein de weegbrug op moet voordat de mosselen bij Aquamossel kunnen worden gelost.

Mosselliefhebbers

Als de vrachtwagen het terrein van Aquamossel op rijdt, zit een medewerker op een heftruck al klaar om de grote zakken van zo’n duizend kilo uit de oplegger te gaan halen. ,,De mosselen uit Sylt zijn opgevist door mijn broer en zijn zoon. We zijn een echt familiebedrijf’’, zegt Simon Leuschel van Aquamossel Triton. De mosselen worden in grote bakken gedaan met vers water uit de Oosterschelde. ,,Ze gaan daar verwateren, zo noemen we dat. Gedurende zes tot acht uur spugen ze het zand uit, dat doen ze helemaal zelf. Daarna beginnen we met de verwerking. Dat betekent wassen, sorteren en inpakken.’’

 Voor en na het lossen van de mosselen in Yerseke gaat de vrachtwagen in Yerseke op de weegbrug. Foto: DvhN

Het bedrijf uit Yerseke levert aan de Nederlandse, de Belgische, de Franse en de Duitse markt. ,,De Belgische markt is de grootste. Daar wonen veel echte liefhebbers’’, zegt Leuschel. Dit seizoen komt ongeveer een derde deel van de mosselen van zijn bedrijf uit Zeeland. ,,Normaal gesproken de helft, maar dit keer is er niet zoveel beschikbaar. Het is en blijft een natuurproduct. Het mosselvlees uit Zeeland is oranje en een beetje bruin van kleur, dat uit Sylt is heel mooi blank. Dat verschil heeft met de voeding te maken.’’ Bij een steekproef blijkt dat de mosselen die vanochtend zijn geleverd zo’n 300 gram mosselvlees per kilo herbergen. Leuschel: ,,Dat is prima.’’

 Arie spuit de oplegger schoon in Yerseke. De mosselen zijn gelost, hij moet nu richting Breda voor het ophalen van pallets met fruit voor de Deense markt. Foto: DvhN

Niet alleen mosselen kwamen overigens mee uit Sylt. In de enorme zakken zaten ook flink wat stenen, krabbetjes en zand. ,,Wel interessant om het verhaal van die man te horen. We hebben verteld dat er een journalist mee zou komen, vandaar dat hij er ook was voor wat extra tekst en uitleg’’, zegt Arie als hij weer in de vrachtauto is gestapt. Op naar het industrieterrein van Yerseke, waar de vrachtwagen opnieuw wordt gewogen en de oplegger van binnen kan worden schoongemaakt. Dat laatste is geen overbodige luxe. Er liggen enkele mosselen, lopen krabbetjes en ook ligt er nogal wat zand. ,,Alles moet weer fris en schoon zijn’’, zegt Arie, terwijl hij een hogedrukreiniger pakt. ,,Straks moeten hier weer andere producten in.’’

De reis gaat verder, richting Breda. Daar staan in een groot bedrijfspand vier pallets met onder meer vijgen, meloenen en cactusfruit. Het is zondag, het hek is dicht en het personeel vermaakt zich elders. Geen probleem, met een code kan de chauffeur van Hartman het hek en de deur van het bedrijfspand openen. De vier pallets die mee moeten naar Nieuw-Amsterdam/Veenoord en daarna naar Denemarken zijn zo gevonden. Arie zet de vrachtwagen voor het juiste laad- en losdock en zet de pallets met behulp van een steekkar in de oplegger. Het lijkt alsof er niets in staat, zoveel ruimte is er nog voor extra lading beschikbaar.

Knipperde lichten

Venlo is de beoogde volgende bestemming. Flink wat snijgroente staat daar klaar om te worden opgehaald. Maar dat hoeft, zo blijkt opeens, niet door Arie Buizer te gebeuren. Er staat in Venlo toch minder snijgroente dan waar aanvankelijk op werd gerekend. In het zuiden rijdt een andere vrachtwagen van Hartman die deze spullen ook wel op kan halen. De inwoner van Barger-Compascuum kan meteen vanuit Breda richting het noorden, zo geeft de planner van het bedrijf aan. ,,Dat kan gebeuren, soms is het ook wel eens andersom. Dat ik halverwege hoor dat ik nog even ergens anders langs moet’’, zegt Arie.

Terug in Nieuw-Amterdam/Veenoord. Het is rond vier uur 's middags. De klus is geklaard. Foto: DvhN

De zestiger zet de routeplanner op Nieuw-Amsterdam/Veenoord en rijdt het bedrijventerrein in Breda af. Op de terugweg is het een stuk drukker op de weg. Arie Buizer geniet nog altijd zichtbaar van de rit, hoog in zijn cabine. ,,Kijk, daar hebben we weer een collega van het bedrijf, aan de andere kant van de weg. Hij ziet mij ook, want hij knippert even met de lichten.’’ Even na vieren rijdt de zestiger het terrein van Hartman in Veenoord weer op. Nog even de vier pallets met fruit uit de wagen halen en dan zit de werkdag er weer op. Eerder van verwacht, maar daarom niet getreurd. Het waren mooie uren in de vrachtwagen en over twee weken wacht er weer een rit.

Foto's

Contact